Omschrijving

Het blad dat meestal in de vorm van een rozet groeit, is soms dun, breed, lang, hard, zacht , regelmatig of ook onregelmatig, met andere woorden zeer gevarieerd.

De kleuren van een Bromelia zijn ook te gevarieerd om op te noemen.

Veel bromelia’s slaan water op in een soort vijvertje middenin hun rozet waar dan gifkikkertjes hun eitjes (kikkerdril) in deponeren, maar ook zeer vaak gewoon vertoeven.

Een andere soort is de Tillandsia, die geen wortelstructuur heeft en via het blad water en voedingsstoffen opneemt. De Tillandsia bestaat ook in vele vormen, maar heeft steeds een droge harde structuur en heeft grijze bladeren.

Extreme soorten

Door kweek heeft men zeer diverse kleuren ontwikkeld, met groene, gele, paarse,  witte en rode kleuren. De bloemen kunnen van 2 mm tot 10 meter variëren.

De grootste bromelia heet Puya Raimondii en wordt zo groot als een boom.

De langste soort is de Tillandsia usneoides of het Spaans Mos.

Verspreiding

Bromelia’s vind je vooral  in de tropische en sub-tropische delen van Noord- tot Zuid-Amerika. Ze worden gevonden op hoogtes van 0 tot 4000 m hoogte.

Er bestaan Bromelia’s in de woestijn, maar evengoed in het regenwoud.

Eén soort kan je vinden in West-Afrika : de Pitcairnia Feliciana.

Verzorging en kweek

Een bromelia bloeit maar 1 keer. Als de bloem groeit zal de moederplant afsterven. Er vormen zich dan jonge scheuten rondom de moederplant.

Als de scheuten wortel schieten kan je ze scheiden van de moederplant en ze oppotten op (grove) turf.
Het onderste schutblad dat de wortels bedekt,  moet worden verwijderd.
Je mag ze ook gerust laten zitten tot de moederplant echt afsterft. Zo gebeurt het uiteraard ook in de natuur!

Teveel vocht is niet goed.
Afwisselend wat vocht en dan enkele dagen niets is meestal succesvol.

Na ongeveer 2 jaar krijgt je dan weer een bloem en scheuten!